De eerste grote kerk uit het oeuvre van Hendrik Valk (1886-1973). Centraalbouw op zeshoekig grondplan, die zich naar boven toe verjongt door middel van een twaalfhoekige, meloenvormige koepel met tamboer. Aan de voorzijde bevindt zich een uitgebouwd portaal, geflankeerd door een doopkapel, een kleine klokkentoren en een devotiekapel; aan de achterzijde bevindt zich een uitgebouwde absis. Het interieur is geheel uitgevoerd in schoonmetselwerk. Ten behoeve van de liturgische wensen van toen en een verbeterde zichtbaarheid op het altaar werd gepoogd een overzichtelijker ruimte te creëren. Rechts naast de voorgevel was een hoge toren gepland, volgens een aquarel door Valk; deze is niet uitgevoerd. Kruiswegstaties en gebrandschilderde ramen uit de bouwtijd zijn van de hand van W.L. Wiegmans (1892-1942). Het Antoniusmozaïek uit dezelfde tijd is eveneens van zijn hand. Bij liturgische vernieuwingen in het kader van het Tweede Vaticaans Concilie is het interieur vanaf 1966 gewijzigd door middel van inbouw van een nieuw priesterkoor. Het oude hoofdaltaar uit de bouwtijd is daarbij verdwenen.