Begin 1953 werd door het aartsbisdom Utrecht aan de Nootweg in Loosdrecht een goed onderhouden boerderij met bijgebouwen en achterliggende terreinen aangekocht. Naar het ontwerp van architekt Weerkamp en onder de bezielende leiding van pastoor Nieuwenhuys van de Clemens, werden achterhuis en veestal verbouwd en ingericht als ‘noodkerk’.

Vooraan een verhoogd gedeelte voor het altaar en priesterkoor. In de veestal twee rijen vast opgestelde kerkbanken met 200 kniel/zitplaatsen voor de kerkgangers. Tegen de achterwand een biechtstoel en boven de ingang een balkon voor het koor. Nieuw was het portaal met klokkentorentje. Het werd een eenvoudig maar stemmig Godshuis, dat vanaf het begin al het predikaat ‘kapel’ kreeg.

In juni 1953 werd deze ‘noodkerk’ feestelijk ingewijd en in gebruik genomen. Al direct was duidelijk dat de ‘kapel’ in Loosdrecht in een behoefte voorzag. Het aantal parochianen groeide gestaag en in het zomerseizoen was de topdrukte soms zo groot dat onderzocht werd of een vergroting van de kerkaccomodatie of nieuwbouw noodzakelijk werd. Het leek verstandig om de ontwikkelingen nog enige tijd aan te zien. In de jaren daarna begon het kerkbezoek te dalen en werd duidelijk dat de als noodkerk opgezette kapel een permanente bestemming zou krijgen.

Onder opeenvolgende pastoors werden in de loop der jaren de noodzakelijke herstelwerkzaamheden en verbeteringen uitgevoerd. Er kwamen extra ramen voor betere ventilatie, een dakbeschot, plavuizen in de gangpaden en de altaartafel werd gedraaid en naar voren geplaatst. De indeling van de kerkruimte met de vast opgestelde banken bleef gehandhaafd.

Verandereningen in de samenleving en vernieuwingen in de kerk, maakten een grondige renovatie van de als noodkerk ontworpen kapel gewenst. Onder pastor Theo Sloot en naar ontwerp architekt van Hemert, werd in 1975 een goed doordacht renovatieplan uitgevoerd. Er kwam een nieuwe inrichting met los staande stoelen en een verplaatsbare altaartafel. De kapelruimte kan daarmee voor meerdere doeleinden worden gebruikt. Naast een aantal technische verbeteringen, waaronder centrale verwarming, werd de kapel verrijkt met enkele kunstwerken uit het depot voor kerkelijke kunst. Zo werd de tot noodkerk verbouwde veestal een echte kapel met een voor die tijd moderne inrichting. Voor velen de plaats om samen kerk te zijn.