Blonde krullen golven onder zijn mijter vandaan. Om zijn mond speelt een aanstekelijke glimlach. Op onze website geeft hij zelfs zo af en toe een knipoog en als je de Oud Katholieke Parochie St. Willibrordus in Arnhem binnenloopt begroet zijn beeld je direct bij binnenkomst. ‘Goedendag, ik ben de heilige Willibrordus, welkom in mijn kerk’, lijkt hij te zeggen.
Ja, zo uitnodigend kan een katholieke kerk zijn.
Geen kerk van zuur kijkende mannen die je vanaf de kansel vertellen wat je moet doen, denken en voelen, maar een kerk waarin bisschoppen, priesters, diakenen en parochianen samen bepalen wat belangrijk voor hen is.
Geen kerk die in haar eigen gelijk verstard is, maar een kerk die meegroeit met haar tijd, een kerk die tussen de mensen staat, verbonden met christenen over de hele wereld.
Een kerk die gehuwde priesters wijdt.
Een kerk die vrouwelijke priesters wijdt.
Een kerk die niet moeilijk doet over homoseksualiteit.
Een kerk waarin kinderen welkom zijn en waarin je de aartsbisschop best met ‘Joris’ mag aanspreken (of met ‘monseigneur Vercammen’, als je dat fijner vindt).
Een waarlijk eigentijdse kerk dus.
En toch ook een echt katholieke kerk.
Een katholieke kerk met alles erop en eraan! Compleet met een prachtige klassieke ritus, met wierook en kaarsen en met gregoriaanse gezangen.
Een kerk die stevig wortelt in een tweeduizend jaar oude, religieuze traditie.