Stephanus wordt vaak afgebeeld als een vriendelijke jongeman met een stapel stenen op zijn arm. Stephanus was diaken van de vroege kerk van Jeruzalem, belast met het verdelen van aalmoezen onder de armen. Niks mis mee, met zo’n man. Maar de machthebbers ergerden zich aan hem. In het jaar 35 werd Stephanus gestenigd, in dezelfde stad waar Jezus werd gekruisigd. De Heilige Stephanus was de eerste martelaar van de kerk. Een gewone man, die gewoon goed wilde doen. Een uitnodigende gastheer voor de verdrukten van de wereld. Een boegbeeld van een lokale kerk zonder kapsones, een uitnodigende kerk. Een kerk zoals de Oud-Katholieke Kerk in Nederland wil zijn.
Dus geen kerk van zuur kijkende mannen die je vanaf de kansel vertellen wat je moet doen, denken en voelen, maar een kerk waarin bisschoppen, priesters, diakenen en parochianen samen bepalen wat belangrijk voor hen is.
Geen kerk die in haar eigen gelijk verstard is, maar een kerk die meegroeit met haar tijd, een kerk die tussen de mensen staat, verbonden met christenen over de hele wereld.
Een kerk die ook gehuwde mannen tot priester wijdt.
Een kerk die ook vrouwen tot priester wijdt.
Een kerk die niet moeilijk doet over homoseksualiteit.
Een kerk waarin kinderen welkom zijn en waarin je de aartsbisschop best met ‘Joris’ mag aanspreken (of met ‘monseigneur Vercammen’, als je dat fijner vindt).
Een waarlijk eigentijdse kerk dus.
En toch ook een echt katholieke kerk.
Een katholieke kerk met alles erop en eraan, compleet met een prachtige, klassieke ritus, met wierook en kaarsen en met gregoriaanse gezangen.
Een kerk die stevig wortelt in een tweeduizend jaar oude, religieuze traditie.
De Oud-Katholieke Kerk van Nederland is geenszins bejaard en rimpelig. ‘Oud’ is de katholieke traditie waarop ze zich beroept. Het is de traditie van de oude, universele en ongedeelde kerk van de eerste tien eeuwen van het christendom. Het is de kerk die de heilige Willibrordus naar Nederland bracht en die, zo vinden de oud-katholieken, niets van haar actualiteit verloren heeft
Oud maar springlevend
Oud, maar daarom juist springlevend.
De kerk mag nooit een instituut zijn dat jouw geweten wel even voor je schoonpoetst, klaar terwijl je wacht. Samen optrekken met Jezus Christus is best lastig, daar moet je zelf het nodige voor doen. In de oud-katholieke traditie is de kerk vooral een plek waar de gelovige ondersteuning kan krijgen bij zijn persoonlijke groei in het geloof. De groei zelf is je eigen verantwoordelijkheid tegenover God.
Katholiek zonder paus
Wie aan ‘katholiek’ denkt, denkt meteen aan de paus in Rome. De oud-katholieken zijn sinds 1723 katholiek zonder de paus. In dat jaar koos een deel van de katholieken in ons land een eigen bisschop, zoals Nederlandse katholieken dat al eeuwen hadden gedaan, maar wat de paus inmiddels strikt had verboden. Na die ‘misstap’ werd de ongehoorzame groep Hollanders buiten de kerk van Rome gezet. Dat was in het begin heel eng, want niemand geloofde dat het kon: katholiek zijn zonder paus. Dat was een noodzakelijke maar moeilijke tijd.
In de tweede helft van de negentiende eeuw kregen ook katholieken in andere landen van Europa moeite met de groeiende macht van de paus en zijn kardinalen. Ze droomden van een katholieke kerk zonder een onfeilbare paus als absoluut leider. Al snel kwamen ze in contact met de Hollandse oud-katholieken die het al anderhalve eeuw zonder paus deden, tot ieders tevredenheid.
Inmiddels is het oud-katholicisme een wijdvertakte internationale gemeenschap, die innige banden onderhoudt met de anglicaanse en de orthodoxe kerkgenootschappen. Vooral met de anglicanen is de band zeer nauw: oud-katholieke priesters mogen voorgaan in een anglicaanse dienst, en omgekeerd. In Arnhem delen de anglicanen het kerkgebouw met hun oud-katholieke broeders en zusters, en worden er regelmatig gezamenlijke vieringen gehouden.
Ondanks de meningsverschillen hebben oud-katholieken beslist geen hekel aan de rooms-katholieken. Beide kerkgenootschappen delen verregaand dezelfde basis, dezelfde liturgie. En het spreekt vanzelf dat de paus als bisschop van Rome, als opvolger van Petrus, een bijzondere plaats inneemt in de katholieke wereldkerk, waartoe ook de Oud-Katholieke Kerk behoort.
En is de Oud-Katholieke Kerk dan ook werkelijk katholiek? Met Maria en de heiligen en zo? Wordt de heilige Stephanus ook echt vereerd? Waarom niet? Het komt altijd op de gelovigen aan, die zelf bepalen wat voor hen belangrijk is. Stephanus is onze held, daar doen we wat mee, als echte katholieken. Want oud-katholieken zijn onvervalste katholieken, met een katholieke eredienst en katholieke hoogfeesten. Honderd procent, helemaal en onvervalst katholiek.
Ja, natuurlijk worden er kinderen gedoopt en huwelijken en verbintenissen ingezegend. Natuurlijk houdt de Oud-Katholieke Kerk alle zeven sacramenten in ere. En Palmpasen mét palmtakken en Aswoensdag mét as. En de Goede Week en Pasen en Kerstmis en Pinksteren en Hemelvaart en de heilige Stephanus en alle andere goede en waardevolle dingen die horen bij een traditie van tweeduizend jaar. Op een eigentijdse manier, dat wel. Welkom.
De diensten worden gehouden in de dagkapel van de Sint-Dominicuskerk. De dagkapel ligt aan de Groenewoudseweg. De dagkapel is uitstekend te bereiken met het openbaar vervoer (6 minuten lopen vanaf station Nijmegen-Heyendaal).
elke eerste zaterdag van de maand om 19.00 uur eucharistieviering
Zondag:
Doordeweeks:
Websitelink vieringen:
http://nijmegen.okkn.nl/pagina/31/vieringen
Professor Molkenboerstraat 7
6524 RN, Nijmegen
Tel: 026-4423654
E-mail:
Website: http://nijmegen.okkn.nl/
Facebook: https://www.facebook.com/oudkatholieknijmegen
Twitter: