De opgravingen, die na de Tweede Wereldoorlog werden uitgevoerd binnen de ruïnes van de kerk, brachten de fundamenten van een uit ijzeroersteen opgetrokken zaalkerkje met een iets later aangebouwd rechtgesloten koor aan het licht. In de veertiende eeuw verrees tegen de westgevel een bakstenen toren. Het polygonale koor en middenschip werd in de vijftiende eeuw gebouwd, waarna in de daaropvolgende eeuw twee zijbeuken werden opgetrokken en de kerk het aanzien kreeg van een hallenkerkje. Architect Caspar Franssen bouwde in 1910 een nieuwe doopkapel en sacristie aan. Ir. Jos Cuypers voerde in 1921 een grondige restauratie uit. Eind 1944 werd de kerk opgeblazen. De toren, de gewelven, het dak en een pijler werden geheel vernield.

Huidige kerk

Op 24 augustus 1945 maakte pastoor J. Eggelen aan het bisdom bekend dat hij de kerk op de oude locatie wilde herbouwen en tevens flink uitbreiden. ‘Maar die dikkerd (sic) v. pilaren moeten er in ieder geval uit’, aldus Eggelen. De parochianen wilden ze kwijt en zij immers dienden de kerk te gebruiken. Architect Kayser maakte uiteindelijk een ontwerp waarbij de buitenmuren bleven staan, maar waarbij het middenschip verbreed werd. De zijbeuken werden in die opzet gereduceerd tot processiegangen. Het kerkbestuur verzocht de minister van Onderwijs, Kunst en Wetenschappen om de monumentenstatus van de kerk op te heffen om de verbouwing mogelijk te maken. Dit geschiedde, maar had wel als consequentie dat de parochie slechts 75 in plaats van 90 procent subsidie zou verkrijgen. Hier kon het kerkbestuur zich in vinden. De bouwkosten zouden immers aanzienlijk lager uitvallen, als men niet met de Rijksdienst voor de Monumentenzorg rekening hoefde te houden. De aanbesteding vond plaats op 12 april 1952. De firma Gerats en Zoon uit Blerick was de laagste inschrijver. Op 19 augustus 1952 gaf de BBC toestemming om de toren op te trekken tot 18,8 meter, de dakruiter met koper te bekleden en in het schip een tegelvloer te leggen. Het oude koor, alsmede de twee oostelijke traveeën van het middenschip werden gerestaureerd. Het schip werd met drie traveeën verlengd en er verrees een westtoren. De gewelven werden, met uitzondering van die in het koor, vernieuwd. De ‘dikkerd van pilaren’ ruimden het veld om plaats te maken voor rankere exemplaren, die meer terzijde stonden. Alle parochianen hadden zo ongehinderd zicht op het altaar. De kerk werd op 23 mei 1953 ingezegend.