Parochiekerk van de paters Jezuïeten, gewijd aan H. Franciscus Xaverius, bijgenaamd “De Krijtberg”. Door Alfred Tepe van 1881-1883 gebouwde driebeukige neogotische kruisbasiliek met galerijen boven de zijbeuken en vijfzijdig gesloten koor, geflankeerd door diagonaal geplaatste kapellen. Rijk gedetailleerde, in baksteen uitgevoerde voorgevel, geflankeerd door slanke traptorens. Het schip heeft schoorbogen. Het zeer rijzige en met zijn inrichting gaaf bewaarde interieur vormt een belangrijk tijdsdocument als schepping van de door de inzichten van het St. Bernulphusgilde geleide neogotiek. De aankleding en inrichting kwamen hoofdzakelijk in twee fasen tot stand: de beschildering van het koor, alsmede het hoofd- en Maria-altaar (atelier Mengelberg, Utrecht) de preekstoel, Jozef-altaar (atelier Cuypers & Stolzenberg, Roermond) en het Heilig Hart beeld met baldakijn (Atelier J.W. Ramakers en Zonen Beeldhouwers te Geleen) dateren van kort na de bouwtijd; de beschildering van het schip en dwarsschip dateert uit de jaren 1920. De beglazing van het hoogkoor dateert uit 1930 en werd gemaakt door Willem Mengelberg.

Begin jaren 1970 werd deze kerk bedreigd met sluiting en mogelijk zelfs sloop. In dezelfde tijd begon de neogotiek echter ook meer erkenning te krijgen. Hierdoor, en door diverse acties tegen sluiting en sloop, is De Krijtberg Rijksmonument geworden.